Τα πάντα ξεκίνησαν με τη γέννηση του, το 1883 στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Ποιου; Του Nick The Greek. Δεν είναι μυθολογία, είναι όμως μύθος. Είναι ο πιο διάσημος Έλληνας τζογαδόρος και ένας εκ των διασημότερων του κόσμου. Nick the Greek λοιπόν, ο Νίκος ο Έλληνας από τα χέρια του οποίου πέρασαν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να είναι βιομήχανος, εφοπλιστής ή κάτι παρόμοιο. Είναι απίστευτο, μα πέρα για πέρα αληθινό.
Δεκαεννέα χρόνια μετά τη γέννηση του, ο Νίκος Δάνδολος (όπως είναι το πλήρες και πραγματικό ονοματεπώνυμό του) παίρνει τον δρόμο της μετανάστευσης. Το 1902 λοιπόν είναι ένας από τους 345 Έλληνες επιβάτες στο ατμόπλοιο «Georgia». Στα 19 του, γιος εμπόρου ταπήτων (χαλιών σε απλά ελληνικά) και με σπουδές στην Ευαγγελική Σχολή, ο Δάνδολος ψάχνει τη δική του γη της επαγγελίας. Θέλησε να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο, πολύ πριν καθιερωθεί ο όρος αυτός. Πρώτος σταθμός η Νέα Υόρκη, μετά Σικάγο και έπειτα Μόντρεαλ. Εκεί μπαίνει για τα καλά στα στοιχήματα ιπποδρόμου.
Ο τζόγος έχει μπει για τα καλά στο αίμα του. Αφού μπαίνει στον δύσκολο αυτό στίβο με τον ιππόδρομο, επιστρέφει στο Σικάγο. Κι εκεί τα πράγματα περνάνε σε άλλο επίπεδο. Ο Νίκος έχει κερδίσει μισό εκατομμύριο δολάρια στα άλογα. Και πιστεύει ότι πρέπει να τα «επενδύσει». Που αλλού; Στον τζόγο, στη θεά τύχη. Πιστεύει ότι έχει βρει το εύκολο και γρήγορο και φυσικά δεν περνά καν από το μυαλό του να δουλέψει. Μέσα σε λίγες μέρες έχει γίνει επιφανές μέλος στις χαρτοπαικτικές λέσχες της πόλης των ανέμων. Τα 500.000 δολάρια που είχε κερδίσει στις ιπποδρομίες κάνουν φτερά. Και τι έγινε; Όπως θα φανεί στο μέλλον. Από τότε ο Nick the Greek, που είχε ήδη αρχίσει να συζητιέται έντονα, θα φτάσει στο απόγειο της δόξας και του κέρδους, αλλά και θα χρεοκοπήσει, 73 φορές!
Σε αυτήν ο Νίκος Δάνδολος έβρισκε ηρεμία. Ήταν ίσως οι μόνες στιγμές της ζωής του, που –ίσως και να- ξέφευγε το μυαλό του από τον τζόγο. Στο Λας Βέγκας μάλιστα, μετά από μία μεγάλη ήττα σε μία παρτίδα πόκερ, σηκώθηκε από το τραπέζι και κάθισε σε μία άκρη. Εκεί έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό βιβλίο και άρχισε να διαβάζει. Το βιβλίο αυτό ήταν το «Πλάτωνος Κρίτων». Όπως ο ίδιος έλεγε η αρχαία φιλοσοφία προσφέρει πολλά στον άνθρωπο. Στον ίδιο, κατά τα δικά του λεγόμενα, προσέφερε ισορροπία, γαλήνη, ησυχία, γνώση και διέξοδο. Και μόνο πάντως ότι έψαχνε διέξοδο από κάτω, αυτό λέει πολλά. Όμως αυτό είναι συζήτηση για κάποιο άλλο άρθρο.
Μία ιστορία, πέρα για πέρα αληθινή, είναι η βραδιά πόκερ με τον Φρανκ Κοστέλο. Ποιος ήταν αυτός; Ο αρχηγός της Μαφίας. Στη λέσχη «Ελ Μορόκο» λοιπόν, στη Νέα Υόρκη, ο Nick the Greek κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον Κοστέλο. Ο Έλληνας παίκτης τον κατατρόπωσε. Κέρδισε μισό εκατομμύριο δολάρια. Τη στιγμή όμως που αποχωρούσε από το τραπέζι, ο Κοστέλο τον αποκάλεσε δειλό. Του είπε ότι είναι ένας δειλός από την Ελλάδα που κέρδισε και πάει να φύγει. Ο Nick the Greek τότε του είπε ότι δεν έχει πρόβλημα να τα παίξει όλα σε μία παρτίδα, διπλά ή τίποτα! Όλοι έμειναν με το στόμα ανοικτό. Ο Κοστέλο δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Τα παίξανε λοιπόν όλα ή τίποτα σε μία παρτίδα. Και ο Nick the Greek κέρδισε ξανά. Ο αρχηγός της Μαφίας δεν άντεξε να συνεχίσει. Αποχώρησε ταπεινωμένος και φοβισμένος. Δεν ξανακάθισε ποτέ στο ίδιο τραπέζι με τον μυθικό πλέον Νίκο.
Μία άλλη ιστορία, που δεν είναι όμως σίγουρο αν είναι αλήθεια ή μύθος, είναι η μάχη του με τον Τζόνι Μος, τον κορυφαίο παίκτη πόκερ στον κόσμο. Λέγεται λοιπόν ότι η μονομαχία τους κράτησε πέντε μήνες. Άρχισε τον Ιανουάριο και τελείωσε τον Μάιο του 1949! Το μόνο διάλειμμά τους ήταν για φαγητό και ύπνο. Τίποτα άλλο. Σε αυτή τη μάχη, ο Nick the Greek έχασε 2.000.000 δολάρια. Όταν τα πράγματα πια είχαν τελειώσει κι ο Έλληνας παίκτης δεν είχε άλλα να χάσει, αποχώρησε με χιούμορ. Είπε με χιούμορ ότι πρέπει να αφήσει τον κύριος Μος να ξεκουραστεί και να μην τον ταλαιπωρεί άλλο. Δεν έχανε ποτέ το χιούμορ του. Ή θα μπορούσε να πει κάποιος, είχε τέτοιο κορεσμό και στη νίκη και στην ήττα, αφού αυτές δεν ήταν ποτέ ουσιαστικά το ζητούμενο.
Όπως είναι ευνόητο, ο Nick the Greek ήταν για όλους ένας μύθος, ένας θρυλικός παίκτης. Αυτό πουλά σε όλον τον κόσμο, πόσο μάλλον στη χώρα του θεάματος και της ευκαιρίας, τις ΗΠΑ. Η φήμη του έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο. Έτσι απέκτησε και πολλούς διάσημους φίλους. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση και τον Φρανκ Σινάτρα, μέχρι τον Τέλι Σαβάλας και τον βασιλιά της Αιγύπτου, Φαρούκ. Κάποιοι από αυτούς ήταν που ανέλαβαν και τα έξοδα της κηδείας του. Ναι, διότι πολύ απλά, όταν ο Νίκος Δάνδολος έφυγε από τη ζωή το 1966 από καρδιακή προσβολή, ήταν μόνος και πάμφτωχος. Κι αυτό καθώς ο μόνος πραγματικός σύντροφος του στη ζωή, ο τζόγος, φρόντισε να του τα πάρει όλα.
Αντί επιλόγου, επιλέξαμε να μείνουμε στην ουσία. Είναι ένα δυνατό μήνυμα, πολύ κοντά στην εξάρτηση από τα τυχερά παιχνίδια. Διότι καλή η λάμψη και οι μύθοι, αλλά πρέπει να βλέπουμε και πίσω από την κουρτίνα. Όσα διαβάσατε εδώ και πιθανώς να έχετε διαβάσει και αλλού ακούγονται συναρπαστικά. Και μπορεί να είναι. Καμία αντίρρηση. Όμως ο Nick the Greek ανάλωσε τη ζωή του αποκλειστικά και μόνο στον τζόγο. Δεν έπαιζε για να κερδίσει. Έπαιζε για να παίζει. Νίκη και ήττα γι’ αυτόν ήταν ταυτόσημες έννοιες. Έμεινε για να παραμείνει ενεργός, όπως κάνουν οι παίκτες που έχουν προβληματική ενασχόληση με τον τζόγο. Διότι πολύ απλά ήταν το μόνο που λάτρευε να κάνει στη ζωή του.
Αν έζησε λοιπόν μαγικά ή απλά «ξόδεψε» τη ζωή του στον τζόγο, είναι μεγάλη κουβέντα. Το σίγουρο είναι ότι ακόμη κι αν ζούσε σήμερα, ο Nick the Greek, θα συνέχιζε να κερδίζει εκατομμύρια και να τα χάνει με την ίδια ευκολία που πατάς το κουμπί του ασανσέρ και βρίσκεσαι από το ισόγειο στον 20ο όροφο και αντίστροφα.